Alice

Geboren in Rwanda in 1991

"Doe je eigen ding. Het leven is te kort om te leven in iemand anders zijn schaduw."

Ik was 6 jaar toen we aankwamen, en het voelde in het begin allemaal heel raar aan. Wat ik haatte was dat ik vaak de opmerking kreeg dat ik eigenlijk geluk heb gehad en dat ik toch dankbaar moest zijn. Er werd van je verwacht dat je dankbaarheid toont, terwijl wat je meemaakte als kind toch traumatiserend is. Ook als kind moest je door een crisisperiode.

Alles in België was gewoon nieuw en vreemd.  We moesten ons zo snel mogelijk aanpassen en de taal leren. Vroeger was ik heel goed op school maar hier was ik diegene die niet verstond wat er werd gezegd. Terwijl je die moeilijke periode doormaakte, kreeg je geen tijd om te rouwen over alles wat je had achtergelaten. Gelukkig woonden bij onze nonkel, toch een klein stukje onze cultuur dat behouden bleef. Dat hielp echt wel.

Ik zal altijd Rwandees zijn, dat zijn mijn roots, dat heeft me gemaakt tot wie ik ben en daar ben ik fier op. Maar ik ben in België opgegroeid en heb serieuze Belgische trekken. Beide aspecten zijn dus belangrijk in mijn leven.

Uiteindelijk studeerde ik in het middelbaar wetenschappen-wiskunde en aan de universiteit biochemie en biotechnologie. Ik wou iets doen in de medische sector: ontwikkeling en onderzoek van medicijnen. Dat ging bijvoorbeeld over medicijnen tegen aids, kanker en kinderziektes.

"Verandering moeten we zelf creëren. Het heeft geen zin om te vragen of te smeken 'aanvaard ons'."

Momenteel ben ik R&D consultant en kijk ik met een financieel oog naar bedrijven die onderzoek en ontwikkeling doen in de farmaceutische sector: hoeveel geld hebben ze ter beschikking, wat kunnen ze doen om dat budget te optimaliseren. Ik geef die bedrijven advies over hun strategie en welke aanpassingen ze eventueel kunnen doen. Ik schrijf ook onderzoeksprojecten uit en ga na welk budget nodig is ; waar dat budget vandaan kan komen. Hoeveel middelen stelt de Belgische overheid bijvoorbeeld ter beschikking.

Dit is niet de job waar ik als kind van droomde. Als je studeert heb je bepaalde doelen voor ogen, maar je weet niet wat je eigenlijk moet opofferen om er te geraken. Voor mij is het belangrijk te weten dat mijn werk impact heeft. Hoewel het niet de job is die ik voor ogen had, heb ik toch het gevoel dat ik op dezelfde lijn zit met wat ik wilde bereiken.

Ik dacht vroeger dat ik via mijn beroep het meeste impact zou hebben. Intussen heb ik geleerd dat dat té  eenzijdig is. Diversificatie is heel belangrijk. Ik wil ook appartementen kopen, verbouwen en verhuren. Ik weet hoe moeilijk het voor zwarte mensen is om een woning te vinden. Ik zou die appartementen verhuren aan mensen die moeilijk een woning vinden.

Ik zou mensen ook willen motiveren om voor hogere beroepen te gaan. Als je geen weet hebt van het bestaan van deze beroepen, kan je er ook niet van dromen. En je weet niet hoe hoog/groots je mag dromen want jongeren uit gezinnen met een migratieachtergrond krijgen dat meestal niet mee van hun ouders. Ik wil graag in een soort buddysysteem stappen waarbij ik mensen kan begeleiden om ambitieus te zijn. Ik moet daar bij mezelf nog verder aan werken; je plaats durven innemen en je niet kleiner maken dan je bent. Ik hoef niet dankbaar te zijn voor een job terwijl anderen die 'verdienen'.

Daarnaast vind ik het belangrijk dat mensen van andere origine meer weten over de geschiedenis van migratie. Zeker vanuit Afrikaans oogpunt. Ik zie me onder andere via bibliotheek Muntpunt hier mee aan werken.

In mijn beroep wil ik graag nog meer op het wetenschappelijk beleid of op wetenschappelijke strategische keuzes kunnen wegen. Ik help bedrijven nu met het toepassen van bepaalde incentives, maar vind dat nog  te beperkt. 

Verandering moeten we zelf creëren. Het heeft geen zin om te vragen of te smeken 'aanvaard ons'. Positieve discriminatie kan helpen, maar als je het zelf niet creëert, gaat het niet lukken. Doe je eigen ding! Het leven is te kort om te leven in iemand anders' schaduw. Focus op datgene dat jij wil, wees niet bang om te veranderen. Hou rekening met andere mensen en help waar je kunt helpen.

"Doe beroep op mensen in je omgeving die ook in jou geloven. Maar je zal altijd je eigen beste vriend moeten zijn." 

Drijf het gerust tot de limiet en blijf geloven in jezelf.  Mocht je vallen, je je op je laagste punt voelen, weet dan dat de enige weg naar boven is. En doe beroep op mensen in je omgeving die ook in jou geloven. Maar je zal altijd je eigen beste vriend moeten zijn.

Maatschappelijke drempels zullen er altijd zijn, en het feit dat je die ervaart is een teken dat je bezig bent met grenzen te verleggen. Dus: leer om met die drempel te leven, in die' uncomfortzone'. Focus op de grote ideeën en zet door. Laat niemand je ooit klein maken!