Rihab
Geboren in de VSA in 1996
De immer goedlachse Rihab werd toevallig geboren in Amerika, terwijl haar mama op bezoek was bij Rihabs oom en tante. Ze wou de wereld sneller zien dan verwacht, en zag bijgevolg het levenslicht in Amerika. Rihab heeft dus drie nationaliteiten: de Belgische, de Marokkaanse en de Amerikaanse.
Haar eerste stappen in het onderwijs zette ze in België, van de eerste kleuterklas tot en met het vijfde leerjaar, toen verhuisde het gezin naar Marokko. Rihab kon daar de lessen volgen omdat ze thuis ook een Arabisch dialect sprak. Maar op school werd in de formele taal lesgegeven. Zo kreeg ze bijles in de klassiek Arabische taal.
Wanneer ze haar glimlach even verliest, kruipt Rihab in haar pen om het allemaal van zich af te schrijven. Daarnaast is ze helemaal gebeten door Aziatische culturen.
"Laat het vuur en de woede in jou, je voeden om actie te ondernemen. Zet het om in positieve energie. En koester je hobby's: ze helpen je om energie op te doen en kunnen je inspireren in het werk dat je wil doen."
Tot het vijfde leerjaar heb ik in Lennik op school gezeten. Er waren vooral Vlaamse kinderen, weinig kinderen met kleur. Mijn ouders spraken geen Nederlands, dus tijdens de oudercontacten moest ik vertalen. De directeur deed wel moeite om Frans te praten en de leerkrachten waren ook wel altijd enthousiast.
Sommige kinderen vertoonden wel pestgedrag, vooral als ze in groep waren. Eens ze alleen waren, was het wel oké. Met leerkrachten waren er nooit een probleem, zij hielpen mij.
Na mijn middelbaar in Marokko ben ik teruggekomen naar België. Dat was in oktober, dus het was te laat om een studie te beginnen. Ik heb dan lessen Nederlands en Frans gevolgd om mijn talen op te frissen. Daarnaast heb ik ook vrijwilligerswerk bij de sportdienst gedaan om Nederlands te blijven oefenen. Ik moest toen nog beslissen of ik in het Nederlands of in het Frans verder ging studeren.
Ik ben eerst sociologie en antropologie begonnen aan een Franstalige universiteit, maar dat was niets voor mij. Uiteindelijk koos ik voor de richting sociaal werk en startte de BSV in het volwassenonderwijs. Maar in die periode was het moeilijk om me te focussen op mijn studies omwille van mijn thuissituatie. Ik heb mijn opleiding en tijdje stopgezet stapte uiteindelijk over naar Graduaat maatschappelijk werk. Het eerste jaar was fantastisch, het tweede jaar minder goed, dat jaar heb ik opnieuw moeten doen en nu wacht ik in spanning op mijn resultaten.
Mijn ambitie is om in de sociale sector te kunnen werken. Dat zit in mij. Ik leg heel gemakkelijk contact met anderen en kan mensen op hun gemak stellen. Als ik nu slaag, wil ik aan de slag als maatschappelijk werker. Het liefst doe ik sociaal-cultureel werk, maar daar heb je vaak bachelordiploma voor nodig. Misschien studeer ik later nog verder om mijn bachelordiploma te halen. Maar nu eerst mijn resultaten afwachten en dan ga ik plannen maken.
Ik denk dat mensen met een Belgische achtergrond meer kansen krijgen dan mensen met een migratieachtergrond. Voor de 'Belg Belg' is alles meer vanzelfsprekender. Sommigen hebben bovendien ouders die hoog opgeleid zijn. Ik denk dat mensen met een migratieachtergrond zich altijd meer moeten bewijzen. De schrik zit erin om niet goed genoeg te zijn of om iets verkeerds te doen. Dat brengt toch elke keer extra stress mee.
Als man of vrouw met een migratieachtergrond kom je veel drempels tegen om ergens te geraken. Voor mensen die naar België komen en een diploma hebben van hun land, is het nog extra moeilijk. Die diploma's worden vaak niet erkend. Zij moeten dan op een lager niveau gaan werken.
"Dus, lieve mensen, die stereotypen kloppen niet echt altijd. Mannen en vrouwen kunnen het huishouden perfect samen runnen; als de één moe is neemt de ander het over."
In de moslim gemeenschap is het traditionele rollenpatroon nog springlevend. Er wordt een duidelijk onderscheid gemaakt tussen de fysieke capaciteiten van mannen en vrouwen. Zwaardere taken worden sowieso door mannen gedaan en het koken en zorgen door vrouwen. In mijn familie was dat niet zo: als mijn mama niet wou koken, kookte mijn papa. Ikzelf hielp met verbouwingen, klussen,... Mijn papa wou dat ik mijn plan kon trekken zodra ik volwassen was. Ik heb daarom in het middelbaar elektriciteit gestudeerd. Dus, lieve mensen, die stereotypen kloppen niet echt altijd. Mannen en vrouwen kunnen het huishouden perfect samen runnen; als de één moe is neemt de ander het over.
Mensen van buiten de moslim gemeenschap hebben vaak een negatief beeld van moslims: vrouwen worden onderdrukt, mannen respecteren hun vrouwen niet, het patriarchaat is heel aanwezig, enzovoort. Terwijl er intussen zoveel veranderd is. Ook moslima's werken steeds meer buitenshuis, brengen hun loon en verdienen zeker zo goed als mannen.
Ik voel me zowel Belgische als Marokkaanse. Ik situeer me ergens in het midden. Ik heb mijn leven als kind hier in België opgebouwd, en als adolescent was ik in Marokko. Ik heb van beide kanten dingen genomen die me gemaakt hebben tot wie ik ben.
Om België meer inclusief te maken denk ik dat we empathie en actie nodig hebben. Je kunt proberen jezelf in plaats van de anderen te stellen, maar er is meer nodig dan dat. Je moet het gesprek met die andere andere aangaan, ervaringen uitwisselen, meegaan, meedraaien, meevoelen, ...dan word je zelf bewust van wat je hebt gevoeld en gezien hebt en word je ook bewust van het verhaal van die ander.
Deze boodschap zou ik graag meegeven: laat het vuur en de woede in jou, je voeden om actie te ondernemen. Ik bedoel daarmee: zet het om in positieve energie. En koester je hobby's: ze helpen je om energie op te doen en kunnen je inspireren in het werk dat je wil doen.